"स्थगन गर्नु जत्तिकै गलत हो कि सबै कुरा तुरुन्तै गर्नु हो।" महत्त्वपूर्ण कामहरू निरन्तर टाँस्ने व्यक्तिहरू ढिलाइ हुन्छन्। मस्तिष्कले त्यस्ता व्यक्तिहरूलाई एक दुष्चक्र सर्कलमा बल पुर्याउँछ जसले तिनीहरूलाई बारम्बार ढिलाइ गर्न प्रलोभन दिन्छ। तिनीहरू सजिलै विचलित हुन सक्छन्, उदाहरणका लागि, खेल्दा ब्याक्र्याट अनलाइन.
यद्यपि धेरैले यस ढिलाइको बारेमा सुनेका छन्, केवल थोरैले हाम्रो दैनिक जीवनमा यसको प्रभावको बारेमा जान्दछन्। र विशेष गरी कति मानिसहरू यसबाट प्रभावित छन्।
महत्त्वपूर्ण कामलाई बारम्बार स्थगित गर्ने मानिसहरू अल्छी हुँदैनन्। यो व्यवहार आवेग नियन्त्रण को कमी को कारण हुन सक्छ। त्यस्ता व्यक्तिहरू सजिलैसँग विचलित हुन्छन्, कहिलेकाहीँ तिनीहरूको दिमागले सिकेको छ कि कार्यहरू टाँस्दा उनीहरूलाई पूरा गर्नु भन्दा खुसी बनाउँछ। पाँच मध्ये एक पेशेवरले ढिलाइ गर्छ, महत्त्वपूर्ण कुरा पूरा नगर्ने। प्रत्येक अनुरोधलाई तुरुन्तै जवाफ दिनु उस्तै गलत हो, व्यापार मनोवैज्ञानिक फ्लोरियन बेकर भन्छन्। यस विषयमा धेरै अध्ययन र अन्तर्वार्ताहरू भएका छन्। किनभने यसको प्रभाव अझै पनि कम अनुमान गरिएको छैन। संगठनात्मक मनोविज्ञानका प्रोफेसरले कार्यहरूलाई प्राथमिकता दिन सल्लाह दिन्छन्। यसले दुई पटक मद्दत गर्दछ: ढिलाइको बिरूद्ध र विशुद्ध प्रतिक्रियाशील व्यवहारको बिरूद्ध पनि।
तपाईं यसको विरुद्ध आज के गर्न सक्नुहुन्छ
प्रायः उद्धृत भनाइ कत्तिको सत्य हो: तपाईंले आज के गर्न सक्नुहुन्छ, भोलिसम्म नछोड्नुहोस्?
यदि कसैले ढिलाइ गर्दा हुने असरहरू हेर्छौं भने, त्यहाँ चेतावनी वाक्यांशमा धेरै सत्यता छ किनभने महत्त्वपूर्ण कार्यहरू बिना कारण स्थगित गर्दा अपराध, चिन्ता र तनावको भावना उत्पन्न हुन्छ किनभने तपाईंलाई थाहा छ कि यो सही छैन। उदाहरणका लागि, समय सीमाको साथ परियोजना सुरु गर्न अनावश्यक ढिलाइ गर्न।
टाँस्नु र कार्यहरू टाल्नुको नतिजा के हुन्छ?
एक पटक, नराम्रो भावना। ढिलाइ गर्दा पनि नराम्रो नतिजा हुन्छ। अध्ययनहरूले देखाउँछ कि जो मानिसहरू लगातार काममा रोक्छन् तिनीहरू काममा कम सफल हुन्छन् किनभने तिनीहरूले कम पूरा गर्छन् र, अन्ततः कम कमाउँछन्।
सामाजिक सञ्जालको साथ विचलित: ढिलाइले मानिसहरूलाई चोट पुर्याउँछ; धेरैलाई थाहा छ। त्यसोभए तिनीहरू किन जानाजानी महत्त्वपूर्ण कार्यहरूबाट टाढा राख्छन्?
धेरै जसो समय, हामी अप्रिय कार्यहरू छोड्छौं जुन रमाइलो छैन तर अझै गर्न आवश्यक छ। यो ज्ञानले हामीमाथि दबाब सिर्जना गर्छ र एउटा दुष्ट सर्कलमा डोर्याउँछ: हाम्रो मस्तिष्कले तत्काल सफलताको प्रतिज्ञा गर्ने अर्को कार्यमा आफूलाई विचलित गरेर यो दबाबलाई सुन्न गर्न सक्छ भनेर सिक्छ। आफ्नो डेस्क सफा गर्नुहोस् - र यो सफा छ। सामाजिक सञ्जालमा पोष्ट - फिर्ता गरेर लाइक निम्त्याउँछ। यी सफलताहरूले मस्तिष्कमा इनाम पदार्थहरू जारी गर्दछ, र यसले एक निष्क्रिय व्यवहार ढाँचा सिकाउँछ: जब दबाब आउँछ, घटनाहरूबाट आफूलाई विचलित गर्नुहोस्। ढिलाइ गर्नेहरू यस्तो व्यवहारको बानी परेका छन्। छद्म-सफलताहरूले तिनीहरूलाई आवश्यक चीजहरूबाट टाढा राख्छन्। यो उनीहरुको समस्या हो ।
के प्रकारहरू छन्
ढिलाइले वृद्ध मानिसहरूको तुलनामा युवाहरू बढी प्रभावित हुन्छन्। आधा विद्यार्थीहरू यसबाट पीडित हुन्छन्, उदाहरणका लागि, तिनीहरूले समयमै अध्ययन गर्न सुरु गर्दैनन् र उत्प्रेरणाको साथ कठिन समय पाउँछन्। पचास प्रतिशत साँच्चै ठूलो संख्या हो। तथापि, तिनीहरूको जीवनको क्रममा, मानिसहरूले निश्चित परिस्थितिहरूसँग व्यवहार गर्न रणनीतिहरू विकास गर्छन्। त्यसैले उमेरसँगै ढिलाइ कम हुँदै जान्छ। कमजोर आवेग नियन्त्रण भएका मानिसहरू पनि जोखिममा छन्। यस्ता व्यक्तिले आफूलाई हानि पु¥याइरहेको थाहा हुँदाहुँदै पनि आफ्ना क्षणिक आवश्यकताहरू नियन्त्रण गर्न सक्दैनन् । नियन्त्रण भनेको सधैं भविष्यमा केहि प्राप्त गर्नको लागि क्षणमा केहि त्याग गर्नु हो। आत्म-अनुशासन कठिन छ तर आवश्यक छ, ढिलाइ विरुद्ध पनि। वयस्कहरूमध्ये, पाँचमध्ये एक जनाले काम गर्न नसक्ने अवस्थासम्म गम्भीर ढिलाइबाट ग्रस्त हुन्छन्। मनोवैज्ञानिक समस्याहरू जस्तै डिप्रेसन मुड भएका व्यक्तिहरू पनि अरूको तुलनामा बढी जोखिममा हुन्छन्।
उच्च योग्यता भएका व्यक्तिहरूमा ढिलाइको उच्च जोखिम
के त्यहाँ पेशागत समूहहरू छन् जुन विशेष गरी प्रायः ढिलाइबाट पीडित छन्?
जो कम्प्यूटर, सेल फोन, इन्टरनेट हो - भटकाउने स्वागत स्रोतहरूमा बस्छन् - तिनीहरू निरन्तर ढिलाइको जोखिममा हुन्छन्। विधानसभा-लाइन कार्यले यसलाई रोक्छ। जति धेरै स्वतन्त्र र उच्च दक्ष काम, ढिलाइको जोखिम त्यति नै बढी हुन्छ। धेरैले आफ्नो काम आफैंमा बाधा पुर्याउँछन्: उनीहरूले इमेलहरू पढ्छन् जब उनीहरूले अरू केही गर्नुपर्दछ। उनीहरूले सामाजिक सञ्जाल र उनीहरूको स्मार्टफोनमा के भइरहेको छ भनेर जाँच गर्छन्। प्रत्येक चार मिनेटमा, ज्ञान कार्यकर्ताहरूले उनीहरूले के गरिरहेका छन्, मुख्य रूपमा भित्रबाट बाधित हुन्छन्। यसरी उनीहरूले दैनिक दुई घण्टाभन्दा बढी काम गर्ने समय गुमाउँछन्।
जब यो खतरनाक हुन सक्छ
व्यक्तिपरक मात्रा भनेको एक बिन्दु हो जसमा प्रभावितहरूले पीडा भोग्छन् र अस्वस्थ महसुस गर्छन्। वस्तुनिष्ठ रूपमा, यो पुग्छ जब कोही कार्यस्थलमा काम गर्न सक्षम हुँदैन, उदाहरणका लागि समय सीमा छुटेको छ। कुनै पनि महत्त्वपूर्ण कार्यलाई समयमै सुरु गर्न नियमित रूपमा संघर्ष गर्ने, जुन सुरु हुन्छ तर रोकिन्छ, वा आधा-सम्पन्न कामहरू डेलिभर गर्ने व्यक्तिले उनीहरूको दैनिक जीवनमा ढिलाइले कब्जा गर्न खोजिरहेको अलार्म संकेतहरू हुन् भनेर जान्नुपर्दछ।
पालना गर्न 3 सुझावहरू
पहिले, विचलित हुन सक्ने कुनै पनि कुरा बन्द गर्नुहोस्। कम्प्युटरमा पप-अप सन्देशहरू असक्षम गर्नुहोस्, इमेलहरू पढ्नको लागि निश्चित समय सेट गर्नुहोस्, सेल फोनलाई दृष्टिबाट टाढा राख्नुहोस्, र यसलाई साइलेन्टमा राख्नुहोस्। दोस्रो, झूटा विश्वास त्याग्नुहोस्। दबाबमा आफूले राम्रो काम गर्छ भनी जो कोहीले बेकार विश्वास प्रणालीको अधीनमा हुन्छ किनभने यसले धेरै ढिलो सुरु गर्न जान्छ। यो ढिलाइ हो। र तेस्रो, बस सुरु गर्नुहोस्। यो ढिलाइको बिरूद्ध एक मामूली तर प्रभावकारी उपकरण हो किनभने जसले केहि सुरु गर्दछ तिनीहरू प्राय: जारी रहन्छन्।
हाम्रो कुराकानीको शुरुवातमा फर्कनुहोस्: जहिले पनि सबै कुरा तुरुन्तै गर्ने अर्थात् भोलिसम्म केही नराख्नेहरूलाई के सजिलो हुन्छ?
होइन। तुरुन्तै आउने सबै कुरा मात्र गर्नु - त्यो राम्रो दृष्टिकोण पनि होइन। सहि दृष्टिकोण भनेको प्राथमिकता दिनु हो, होशपूर्वक एक पटक नभन्नु, वा महत्वहीन कुराहरूलाई पछाडि धकेल्नु हो। महत्वहीन सन्देश पोस्ट गर्नुको सट्टा अर्थपूर्ण विश्राम लिनुहोस्। वा तपाइँ सुरु गर्नु अघि तपाइँ के गर्न जाँदै हुनुहुन्छ भन्ने बारे सावधानीपूर्वक सोच्नुहोस्। यी कुनै पनि ढिलाइ होइन। यदि तपाइँ सधैं सबै कुरा तुरुन्तै गर्नुहुन्छ भने, तपाइँ विशुद्ध रूपमा प्रतिक्रियात्मक र बाह्य रूपमा दृढ हुनुहुन्छ र वास्तवमा महत्त्वपूर्ण कुराहरू गर्न प्राप्त गर्नुहुन्न। यो ढिलाइ जत्तिकै हानिकारक छ।
यदि तपाइँ यसबाट पीडित हुनुहुन्छ वा तपाइँ एक व्यक्तिलाई चिन्नुहुन्छ जसलाई मद्दत चाहिन्छ, यो सधैं यसको बारेमा कुरा गर्ने सबैभन्दा सजिलो तरिका हो। तिनीहरूलाई थाहा दिनुहोस् कि तिनीहरू एक्लै वा अल्छी छैनन्। पक्कै पनि, कसैले पनि यसबाट ठूलो कुरा गर्नु हुँदैन।
